Na twee uitwedstrijden in Harderwijk en Deventer werd het voor het herenteam Tandartspraktijk Kamphuis, Wezep tijd ook weer in onze vertrouwde Kamphal te spelen. Nou ja, vertrouwd. Allerhande strikte Corona regels moesten we trotseren om onze wedstrijd te beginnen, te spelen en af te ronden. Ik zal u alvast verklappen dat Layo al zijn wedstrijden wist te winnen. Dat was maar goed ook, want vanwege Corona moesten alle deuren in de zaal open staan. Bij verlies zou Layo zijn bekende rituelen met deuren slaan dus niet uit kunnen voeren. Nooit zullen we weten hoe Layo zijn ergernissen dan had geopenbaard.
Deze middag was het Herenteam van BC Epe onze tegenstander. Ons inmiddels vertrouwde team van Layo, Hans, Michel, Mark en Willem kon niet compleet aantreden: onze jongste, Mark, liet het afweten vanwege een listige spierblessure. Mooi dat hij wel aanwezig was om ons met tellen en advies te steunen.
Ondanks alle Coronaregels lieten we ons gebruikelijke Bakkie Pleur ons niet ontzeggen. Na deze onschuldige vorm van doping werd de wedstrijd begonnen.
Layo en Hans begonnen de 1e dubbel. De uitslag, 21-16 en 22-20 in ons voordeel, liet zien dat het een pittige wedstrijd was. Michel en Willem kwamen in hun dubbel tekort met 19 en 15.
Zoals reeds genoemd werd Layo ook in zijn single winnaar. Een mooie degelijke wedstrijd. Dus geen deuren horen dichtslaan.
Op dat moment deed Hans zijn uiterste best zijn single in winst om te zetten. Zonder enige vorm van zenuwen wist onze veteraan de 1e set nipt te winnen. Inmiddels zal wel bekend zijn dat Hans een liefhebber is van driesetters. Zo ook deze middag. Het werd een stevige strijd, met heftige rally’s. Publiek stond op de banken en wilde gaan juichen, maar dat mocht niet. (Corona weet u wel)
De 3e set stond Hans met 17-14 voor, maar hij verloor toch met 21-19. Hans, heel dapper van die driesetters, maar ik als oud-ambtenaar…….. Al dat werk voor niks……. niet mijn ding.
Voor mensen die het niet kunnen volgen, tussenstand 2-2.
Vervolgens werd de wedstrijd voortgezet met de single van Michel en Willem. Michel won zeer degelijk met 14 en 16. Vervolgens was Willem aan de beurt. Zijn tegenstander zat vol met trucjes en schijnbewegingen. Toen echter bleek dat zijn loopvermogen minder was dan die van Willem, wist onze Nestor met 16 en 13 te winnen.
De laatste dubbels: Hans met Michel en Layo met Willem. Hans en Michel verloren. De oplettende lezer zal begrepen hebben dat Layo en Willem hun partij wisten te winnen.
Zoals gebruikelijk gingen wij ook ons best doen voor de derde ronde. BC Epe had andere plannen en vertrokken. Tijdens de derde ronde sloten ook de supporters aan, zoals Karin (natuurlijk), Lub van de Werfhorst (ver in de vorige eeuw ook herenteam speler) alsmede good old Gerard Thomassen. Ons oud-teamlid Gerard had afscheid moeten nemen vanwege lichamelijk ongemakken (ja Gerard, je bent geen 20 jaar meer.) Het oude Herenteam alsmede de nieuwe huidige teamleden hadden bedacht Gerard in het zonnetje te zetten voor zijn inzet.
Allereerst ontving Gerard een verrassing uit handen van Karin namens de eenhoofdige supportersvereniging. Vervolgens werd een tot nu toe nooit eerder uitgereikte (aan het Herenteam gerelateerde) Oorkonde overhandigd. Gerard nam dit unieke exemplaar vol emotie in ontvangst alsmede een bijpassend cadeau in de vorm van een fles Whisky. Ik weet niet welk van deze geschenken de emotie veroorzaakte. Gerard was er even stil van maar snel herpakte hij zich en riep de legendarische woorden: Daar moet op gedronken worden. En aldus geschiedde.
Oh ja, we hadden dus met 5-3 gewonnen, dit voor de lezers die de rode draad kwijt zijn.