Het vierde team Kamphuis toog zaterdag 9 december naar Lelystad met twee auto’s omdat Karin, onze vaste fan, ons deze wedstrijd weer wilde aanmoedigen. Ondanks een flinke sneeuwbui kwamen we mooi op tijd aan.
Gerard had last van een oudemannenkwaal, de uitlopers van een jichtaanval, waardoor hij nog pijn in zijn teen had. Geen goede start van de wedstrijd, waar we veel punten wilden pakken om de koppositie weer over te nemen.
Wim en Mark startten met de herendubbel. Dat ging erg goed, Mark lijkt iets rustiger te worden tijdens het spelen waardoor zijn spel beter wordt. Dus winst voor ons met 17-21 en 18-21!
Sharon en Eline maakten het zichzelf nogal moeilijk. Een van de tegenstandsters speelde erg slim en daar hadden zij moeite mee. De eerste set ging dan ook verloren met 23-21. Hierna kwamen onze dames wat beter in hun spel en wonnen de partij met 18-21 in de tweede en 16-21 in de derde set. Stand 2-0 voor ons, een goed begin.
Gerard had teveel last van pijn om zijn single te winnen. Die ging dan ook verloren met 21-14 en 21-13. Sharon trok haar single eenvoudig naar zich toe, zij won met 12-21 en 11-21.
Mark speelde wisselvallig, zijn tegenstander was net zo’n stuiterbal in het veld als Mark, waardoor het spel dan weer de ene, en dan weer de andere kant op ging. Eerste set verloor Mark met 21-14, de tweede won hij met dezelfde cijfers, waarna de derde set weer verloren werd met 21-13. Eline speelde erg goed, won de eerste set met 5-21. In de tweede set ging zij door haar enkel. Met wat hulpstukken van Wim heeft zij toch haar wedstrijd kunnen vervolgen en de tweede set gewonnen met 17-21, een prima prestatie! Stand na de singles 2-4 in ons voordeel.
Eline en Gerard besloten toch de mix te spelen, ondanks alle pijntjes en problemen. Dat was geen slecht idee, want zij wonnen de mix met 16-21 en 18-21!
Sharon en Wim werden in de eerste set weggespeeld, die ging verloren met 21-6. De tweede ging een stuk beter, helaas werd die met 21-17 verloren.
Eindstand is 3-5 in ons voordeel, helaas niet voldoende om de koppositie weer over te nemen.
Na de gezellige derde helft kon Eline amper meer in de benen komen. Dat lag niet aan de drank, maar aan haar enkel, die stijf en opgezwollen was. Zo was het een wedstrijd die we niet snel zullen vergeten, door alle pijntjes en ongemakken. Toch hebben we wel iets goed ontdekt; ons team bestaat niet uit piepers, maar uit doorzetters! Eline, beterschap.