Vrijdagavond 20 september reisde het herenteam Bakker Bestratingen af naar Apeldoorn, waar de tegenstanders van WSV zich voorbereid hadden op een paar mooie wedstrijden. Voor Reinard, de vaste invaller bij uitwedstrijden, was het de vuurdoop en hem werd redelijk wat druk opgelegd. Na de 8-0 nederlaag in de eerste speelweek moest en zou deze vrijdagavond toch echt een paar winstpunten moeten opleveren.
Willem reed niet mee, z’n privé chauffeur Karin en hij stonden ons al op te wachten bij de sporthal. Blijkbaar is het herenteam nog niet zo close met elkaar dat er in 1 auto wordt gereden. Puntje van aandacht, op de training hoorden we pas nog goede woorden over ‘teamsport’ en ‘je moet het met elkaar doen’.
Na de koffie en de ontmoeting met de tegenstanders in de kleedkamer maakten we ons op voor de wedstrijd. De verlichting in de zaal was verbeterd, een paar drukken op een knop aan de muur en de zonnebrillen konden uit de tas worden gehaald. De tegenstanders hadden ook een invaller ingezet, dus wat dat betreft was het gelijkspel.
De eerste dubbel werd gespeeld door Hans en Reinard. Ze hadden op de woensdagavonden al een paar keer samen gespeeld, maar was dat voldoende om punten binnen te slepen? De eerste set ging niet lekker, met 21-16 ging de set naar Apeldoorn. Hans was blij, de kans op een driesetter was aanwezig! Door Hans z’n enthousiasme ging het in de 2e en ook de 3e set een stukje beter, beide werden gewonnen met 21-16. 1-0 voor Wezep!!
Willem en Gerard kwamen helaas net tekort in hun dubbel. De ‘oudjes’ kwamen niet verder dan 16 en 18 punten, wat niet genoeg is als je tot de 21 moet. Helaas, de volgende keer toch maar aangepaste spelregels met de tegenstanders afspreken: elkaar niet laten lopen, niet smashen als de tegenstander er niet klaar voor staat en sets tot de 11 zodat de vermoeidheid niet kan toeslaan. 1-1.
Hans speelde de 1e single. En wat er nu komt is een beetje een vreemd verhaal. Hans kreeg de tegenstander de 1e set niet voldoende achterin waardoor die teveel kon blijven staan in het middenveld en Hans verloor met 21-15. De tweede set werd er gewisseld van shuttle. Toen ging het veel beter, Hans won nipt, met 24-22. Hans gaf aan ‘deze shuttle is veel fijner, die in de eerste set was te snel’…… Eeuhhh , een snelle shuttle in de eerste set waardoor je de tegenstander niet goed op de achterlijn kreeg? Ik ben het spoor bijster, maar het is wellicht Wapenveldse wijsheid. Terug naar de wedstrijd: de 3e set (Hans blij: een derde set!!!) won Hans overtuigend met 21-9. 2-1 voor Wezep!!!
Toen het moment van de waarheid voor Reinard. De afgelopen tijd weinig singles gespeeld, zou het goed gaan? Na een wat twijfelende start met een paar shuttles die hij uit sloeg wist hij de tegenstander toch mooi op de achterlijn te houden en door uitgekiende dropjes kansen te creëren om punten binnen te harken. Dat ging in beide sets prima, de tegenstander scoorde slecht 12 en 14 punten. Winstpuntje voor Wezep. 3-1.
Toen verder met ‘bejaardenbadminton’: Gerard en Willem mochten laten zien wat ze nog in huis hebben. Het lukte Willem niet de tegenstander voldoende onder druk te zetten op z’n backhand en Gerard z’n scherpe slagen konden z’n tekort aan loopvermogen niet compenseren. 2 punten naar Apeldoorn, met 3-3 gelijkstand de laatste 2 dubbels in.
En, zoals we geleerd hadden van onze trainer, gingen die niet tegelijk gespeeld worden. Willem en Reinard bleven bankhangen om Hans en Gerard van commentaar te voorzien. De 1e set ging redelijk gelijk op en eindige in een bloedstollende climax: 26-24 voor Wezep!! Lekker bezig jongens!! De tweede set was bijna een ‘walk over’, de WSV-ers kregen slechts 12 puntjes. 4-3 voor Wezep. Helaas voor Hans: geen driesetter.
Weer die enorme druk bij Reinard, nu moest hij samen met Willem alles uit de kast halen om de winst binnen te slepen. Willem had (zoals gewoonlijk) veel tips om de partij te kunnen winnen. Dit wel, dat niet, als dit, dan dat, mits, tenzij….. Dit kon niet fout gaan. De eerste set kwamen ze langzaam op gang, stonden voor, kwamen achter, maakten gelijk en de set ging naar Wezep. Joehoe! Door adrenaline en tactisch ongeëvenaard spel ging ook de 2e set naar Willem en Reinard. Eindstand 5-3 voor Wezep. Wat een toppers zijn die heren toch.
In de kleedkamer was het een broeikas en de consumpties in de kantine waren broodnodig om het vochtgehalte op pijl te brengen. De schaal met hapjes ging meerdere keren rond waarbij we ervoor zorgen dat Gerard niet tekort kwam. Eerder die avond hadden we namelijk een klaagzang moeten aanhoren over een keer dat de hapjes al op waren toen Gerard uiteindelijk aan tafel kwam zitten…. Na twaalven verlieten we de kantine. Willem wist hoe we vanuit de kantine naar de auto’s moesten komen. Hij sprak woorden van deze strekking ‘ik let daar altijd goed op, zodat ik goed weet waar je naar buiten kunt’. Resultaat: we stonden voor een gesloten deur en moesten weer terug. Jammer Willem. Zou dat een reden zijn om niet met het hele team in 1 auto te zitten?
Het schrijven van het verslag is mij in de maag gesplitst. Ach, doe ik graag voor het team, maar niet altijd natuurlijk! Op naar de volgende wedstrijden.
Reinard
