Op een grauwe en natte maandagavond werd van het mannenteam (welwillend gesponsord door tandarts Kamphuis) verwacht dat ze op tijd aanwezig zouden zijn in het Arnhemse om aldaar tegenstander BECA te bestrijden.
Onder het genot van de muzikale hoogstandjes van Creedence Clearwater Revival (alleen nog bekend bij gepensioneerden en Casper, want die kent alle muziek en vooral de heel slechte…) werd de reis aanvaard.
Het herenteam kent dit jaar weer veel invallers door de blessures van Mark en Gerard, dus ditmaal bestond ons team uit de laatsten der Mohicanen (Wim en Hans) en de invallers Justin en Layo.
Bij de sporthal aangekomen bleek de zaal nog niet open. We vernikkelden een half uurtje buiten totdat uiteindelijk de sleutelfiguur ons toegang verleende tot de kleedkamers. We moesten het door deze vertraging ook nog stellen zonder ons gebruikelijke kopje Braziliaanse kruidenthee. Onvergeeflijk.
Qua wedstrijd stond er voor ons niet veel meer op het spel. Alleen met een 8-0 winst zouden we mogelijk nog een plekje kunnen stijgen, maar zelfs met een verre, verre blik zagen we die fata morgana niet opdoemen. BECA kon met een 6-2 winst eventueel nog wel een plekje stijgen, maar dit hoorden we pas naderhand, anders waren we zeker omkoopbaar geweest.
Oh ja, de wedstrijd….
Als eerste dubbel mochten Hans en Justin aantreden. Onduidelijk is welk spel er in die eerste set werd gespeeld, want met badminton had dit totaal niets te maken. Er was een scorebord waarop 7-21 prijkte voor BECA en daarom moest van kant gewisseld worden. Maar het lag natuurlijk aan de shuttle. Toen dan duidelijk werd dat we voor badmintonnen hierheen gekomen waren, werd de tweede set grof onze kant op getrokken met een overtuigende 21-10. De derde set gaf eenzelfde beeld (21-14) en zo was het schip dan toch nog de veilige haven binnengevaren.
Intussen was de tweede dubbel van Wim en Layo al gespeeld met een negatieve score voor Wezep (16 en 19). Ik heb er helaas niets van meegekregen, want het is natuurlijk elke keer weer een genot om het tactisch brein van Wim in conflict te zien komen met de lichamelijke mogelijkheden. Wel hoorde ik achteraf dat het aan de shuttle lag.
Enfin, op naar de singles… Van Justin werd verwacht dat hij een wedstrijdpunt zou pakken, maar dat verliep toch heel anders. Zijn tegenstander bleek een stuk taaier dan verwacht. De man liep voortreffelijk, was snel en had ook een harde smash. Justin was vooral met zichzelf bezig en zo smaakte hij ook eens het verlies van een singlepartij mee (19 en 15). Maar het lag natuurlijk aan de shuttle.
Layo mocht als tweede man van start. De eerste set ging al rap verloren met 13, maar in de tweede set kwam hij toch wat op stoom. Niet alleen met spelen, maar ook met mindgames met zijn tegenstander. Nadat ze elkaar gevraagd hadden waarmee ze eigenlijk bezig waren, bleek aan het eind van de set dat Layo de partij toch verloren had met 19. Er werd me te verstaan gegeven dat het echt aan de shuttle lag.
Hans mocht als derde man aan de slag. De eerste set laat hij gewoontetrouw graag aan de tegenstander, want het risico dat hij geen 3-setter mag spelen is hem gewoon te groot (14-21). De tweede set moest dan natuurlijk wel gewonnen worden en dat deed hij netjes met 12. In de derde set ging het lang gelijk op, maar aan het eind kon Hans nog wat meer druk zetten en zo de single winnend afsluiten. Veel slagen net tegen de lijn aan, maar dat lag echt aan de shuttle, want anders had hij ze wel uitgeslagen…
Wim was intussen ook al begonnen aan zijn single. Gezien de standen 12-21 en 13-21 lijkt het me duidelijk dat deze verliespartij op het conto dient te komen van de slechte shuttles.
Nog 2 dubbels te gaan met een achterstand van 2-4. Hoogstens nog een gelijkspel dus. Hans en Layo hielden hun tegenstanders keurig onder druk in de eerste set (21-11). De tweede was wat lastiger (17-21, duidelijk een shuttleprobleem!), maar in de derde set stonden ze er weer en werd de wedstrijd gewonnen met 21-10.
Wim en Justin dachten dat het woensdag gehaktdag was en wonnen overtuigend hun wedstrijd met 21-14 en 21-8. De enige wedstrijd waarin de shuttle dan wel deed wat er van verwacht werd, denk ik…
Al met al een 4-4 gelijkspel en dat was zeker verdiend. In de kantine werd er nog wat gebak gegeten en wat drankjes genuttigd, maar we moesten snel haar huis, want… en ik moet dit echt met hoofdletters vermelden… JUSTIN MOEST ER DE VOLGENDE DAG OP DE BELACHELIJK VROEGE TIJD VAN 7.00 UUR UIT! Ik herhaal: 7.00 UUR!! Nadat de tegenstanders en de medespelers uitvoerig hun leedwezen over dit onrecht hadden uitgesproken, klommen we in de auto en keerden huiswaarts.
P.S. Wist u dat het mannenteam altijd zijn uiterste best doet om zoveel mogelijk sets te spelen om op die manier het maximale genot uit de betaalde contributie te halen? Even een lijstje:
Gerard: 27 wedstrijden, 29 sets: 4,45 euro per set
Willem: 36 wedstrijden, 83 sets: 3,33 euro per set
Hans: 36 wedstrijden, 88 sets: 3,14 euro per set
Reinard: 12 wedstrijden, 29 sets: 9,52 euro per set
Mark: 0 wedstrijden, 0 sets: 276,- euro voor NIETS (!!!!!)