Ieder jaar gaan we met de groep een uitstapje maken ter afsluiting van het badmintonseizoen. Zo ook nu weer. Na wat gezoek en gepuzzel is het vrijdag 23 juni geworden. Vorig jaar zijn we aan het varen geweest, dus nu wat anders bedenken. Na een tijdje brainstormen was de conclusie:
het varen, vorig jaar, was wel heel geslaagd. We willen eigenlijk wel weer. Maar is dat mogelijk? Hetty heeft thuis overleg gehad en zowel de boot als de schipper zijn beschikbaar. Joepie!!!!!
Er worden afspraken gemaakt wie wat te eten gaat verzorgen en iedereen neemt z’n eigen drinken mee.
Wat een SUPER vooruitzicht.
Dan…..het is vrijdag 23 juni.
Een redelijk zonnig begin van de dag voorspelt een goede dag. We verzamelen bij Hetty. Daar ontstaat enige commotie, als blijkt dat Hetty vergeet om één van ons op te gaan halen. Snel de auto gepakt en wegwezen. Op dat moment wordt deze persoon, Marina, net gebracht met een auto. Hetty heeft dat niet gezien. Wij haar bellen en iets later zijn we dan allemaal compleet. Inladen en vertrekken richting Kampen. Op naar de boot. Iedereen is in een vrolijke, ontspannen, stemming.
Voordat we op de boot kunnen, moeten we eerst door een weiland, met veel schapenpoep. En met vies schoeisel mogen we niet aan boord. Dus wisselen van schoenen/ laarzen. Hilariteit!
Eenmaal aan boord willen we graag zo snel mogelijk varen, maar eerst moeten de nodige voorbereidingen gedaan worden. Ook worden we van koffie voorzien. Dan ….. ja hoor, de trossen los en varen maar!!!
Een lekker zonnetje en een stevige wind, kracht 4-5. We starten op de motor, maar als we midden op het water zijn, moet er gewerkt worden door de aanwezigen. Het grote zeil moet uit. Op aanwijzing van de schipper, Gerrit, en met behulp van z’n dochter, Lies, gaat het lukken. De motor uit en dan echt varen. Ook de fok gaat uit. Prachtig gezicht. Af en toe hebben we een behoorlijke deining. Niet iedereen vindt dat leuk. En als we ook nog een keer overstag gaan, krijgen we vreemde geluiden te horen. Veel lawaai en bukken maar! Alles gaat goed. Voor de mannen is het hard werken op dat moment. Maar alles gaat goed. Complimenten aan de schipper. We varen en varen en varen. Onderweg krijgen we uitleg waar we zoal zijn. Oriëntatie op het water is voor ons echt moeilijk.
We hebben eten en drinken in overvloed. Heerlijke salades, veel stokbrood met eigen gemaakte kruidenboter, hapjes en nog veel meer.
Alles is goed verzorgd. Dank aan iedereen die hieraan heeft meegewerkt.
Helaas gaat de zon niet meer meewerken en moeten we het doen met veel bewolking. Mag de pret niet drukken.
Dan komt er een grotere plaats in zicht. Het blijkt Kampen te zijn. Daar gaan we naar toe. Moeten we wel de brug passeren. De schipper waarschuwt ons, dat hij niet weet of het gaat lukken om onder de brug door te komen met volle zeilen. Spannend! Gelukkig, we redden het. Houden ongeveer een ½ meter speling over.
In Kampen gaan we aanleggen. We willen een ijsje gaan scoren. Via een ponton en hoge op- en afstappen, lukt het ons de kade te bereiken. We moeten Kampen in om ijs te kunnen kopen. Daar genieten we volop op het terras van het ijs en dan weer terug naar de boot. In Kampen komt Rolina nog familie tegen. Zij lopen met ons mee en zwaaien ons uit op de kade.
Daar gaan we weer. Rustig richting onze opstapplaats. Helaas hebben we nu de wind tegen; dat houdt in dat we op de motor gaan varen. Ook nu hebben we te maken met een flinke deining. We weten nu wat echt varen betekent. Vorig jaar was het veel stiller wat wind betreft.
Tegen de avond wordt het rustiger. De fok gaat uit. De mannen moeten wederom hard werken. Maar Lies nog harder. We zeilen weer. Lies neemt het roer over voor het laatste stuk. Dat gaat prima. Wat een fantastische hulp! Op de planning stond nasi, maar er is nog zoveel anders over, dat we besluiten om al het andere op te maken en geen nasi meer te bereiden. Wat hebben we toch een prachtige dag. Ook de drank is nog niet op, dus….daar gaan we weer. Glazen vullen, drinken, eten….
En natuurlijk veel pret, goede gesprekken en soms ook veel onzin. Hoort er allemaal bij op zo’n dag.
Lies legt de boot op aanwijzingen van Gerrit en Hetty keurig aan de wal. Dit levert haar applaus op van onze groep. Super hoor, zo’n geweldige hulp aan boord.
Dan moet alles en iedereen weer van boord. Uitladen, ander schoeisel weer aan en op naar de auto’s. Weer naar huis.
Wat hebben we (de meesten) genoten van dit uitstapje met onze groep. Jammer dat er een paar mensen niet mee konden.
Nogmaals……héél erg bedankt Gerrit, Lies en Hetty dat dit mogelijk is geweest.
Anneke Kooistra
