Afgelopen donderdagavond moesten we, te weten Layo, Reinard, Michel en Willem, uitspelen tegen het Herenteam van BC IJsselstad uit de koekstad Deventer.
Deventer, ook bekend van Go Ahead Eagles. Onze thuiswedstrijd hadden we met 7-1 gewonnen. Toen was Deventer echter niet op volle sterkte.
Van heinde en verre kwamen wij aangereden. De sporthal stond aan de Wilhelminastraat te Deventer. Willem stond echter aan de Wilhelminastraat te Schalkhaar, geheel volgens de TomTom gereden, doch geen sporthal. Enigszins te laat en vooral zonder koffie ging de wedstrijd voor Willem van start.
Voor er verder geschreven wordt gaan we even terug in de tijd. Wat was er inmiddels in deze competitie die bijna ten einde was, gebeurd?
In september 2021 ging de nieuwe competitie corona-veilig van start.
Een mooie winst in Hengelo en een dapper gelijkspel in Nunspeet volgde. Hierna thuis tegen Eefde. Dit team bleek een maatje te groot: verlies met 6-2 en nog erger: verlies van Hans vanwege een stevige enkelblessure. Jeroen als supporter aanwezig viel in, en pakte met Michel het 2e punt.
Vanaf dat moment was de rol van vele invallers voor ons van groot belang. Jeroen, Hendri Nagelholt, Albert en tenslotte Reinard Schreurs (voor de eindsprint) waren van groot belang voor onze resultaten.
In het begin stonden we dus duidelijk niet op nummer 1 van de ranglijst. Maar in het vervolg van de competitie speelde Corona toch nog weer een belangrijke rol. Wel of niet spelen, met of zonder mondkapje, geprikt of niet geprikt, wel of niet douchen, wel of geen supporters en heel belangrijk geen “derde ronde”.
Ook het wegvallen van teams in onze poule was een feit. Toch wisten we ons met de invallers en het coachen van onze reizende reporter Hans langzaam maar zeker op te werken naar de 1e plek in de ranglijst.
Van Hellas thuis werd gewonnen. De spanning omtrent het kampioenschap steeg toen tot grote hoogte. Vooral BC Eefde was een grote concurrent. In Eefde wonnen we met 5-3. Onze laatste wedstrijd moest de doorslag geven. Deze werd gestreden zoals reeds vermeld, in Deventer.
IJsselstad op volle sterke zou een geduchte tegenstander zijn. Edoch de 1e heer was er niet. Onze Hoofdcoach Hans was wel aanwezig alsmede onze trouwe supporter Karin.
Slechts vier punten moesten we zien te halen voor een duidelijk kampioenschap.Layo en Reinard gingen van start met de 1e dubbel. Het werd een spannende 3-setter. Het ging er hard op los, zonder enige vorm van tactiek. Het was meer: hard, harder en om het hardst slaan. Gaf wel spanning gezien de uitslag 21-19, 19-21 en 19-21, echter in het voordeel van Deventer.
De dubbel van Michel en Willem kwam moeizaam op gang. Willem had zijn koffie (dope) niet genuttigd en zijn grote boodschap niet gedaan, vanwege zijn omweg en late komst. Toch werd met 23-21 en 21-14 het eerste punt binnengehaald.
Layo, opnieuw met een 3-setter, verloor van Joost. Zoals gebruikelijk was dat luid en duidelijk te horen. Grote deuren hè Layo!
Reinard speelde inmiddels de 2e single. Hij speelde dit keer duidelijk met een tactisch plan waar zijn tegenstander Jeroen helemaal hopeloos van werd. Tweede punt binnen. Michel beloofde het derde punt binnen te halen. Gedurfde woorden, maar netjes waargemaakt. Drie punten binnen. Theoretisch voldoende maar wij wilden de vierde winstpartij ook binnenhalen.
Dat lukte Willem niet. Hij speelde tegen een lange lummel, die daardoor een maatje te groot was. Daarom de 3e dubbel Michel en Reinard voor het 4e punt. Ook dat lukte niet, in 2 sets verlies.
Dan Layo en Good Old Willem maar. En warempel de tegenstanders Joost (sterke speler, vraag maar aan Layo) en diens kompaan moesten het afleggen tegen Layo en de OUWE.
Hoera het VIERDE punt was binnen.
WIJ, HET HERENTEAM GESPONSORD DOOR Tandartspraktijk Kamphuis, Wezep, ZIJN KAMPIOEN.
Dit feit hebben we gezellig gevierd met de jongens van IJsselstad in de 3e ronde, die wij zoals gebruikelijk ook wisten te winnen.